Η τελευταία μου ανάρτηση ήταν πριν 2 μήνες. Ουσιαστικά πιο παλιά μιας και την τελευταία την είχα απλώς προγραμματίσει. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχω «χάσει» πολλές αναρτήσεις, που όλο γυρνάνε στο μυαλό μου αλλά ποτέ δεν βρίσκω την όρεξη να το κάνω. Έχω ξεπεράσει εδώ και καιρό βέβαια το σύνδρομο του blogger να γράφω συχνά, αλλά μιας και το blog μου έχω αποφασίσει να λειτουργεί περισσότερο σαν ημερολόγιο είναι κρίμα να χάνω αυτές τις στιγμές.

Κάνω λοιπόν το come back μου με την βάφτιση της μικρής μας Κ. (άσχετα αν προηγούνται χρονικά άλλες αναρτήσεις)!

Η βάφτιση της λοιπόν έγινε ένα ζεστό Κυριακάτικο πρωινό του Ιουλίου. Το τελευταίο συγκεκριμένα. Την επόμενη ημέρα ξεκινούσαν οι διακοπές μας και ήταν η καλύτερη στιγμή για να την κάνουμε!

Αλλιώς τα είχαμε κανονίσει με την λατρεμένη κουμπάρα. Θα τα ετοιμάζαμε όλα μαζί, θα τρέχαμε μαζί, αλλά μιας και η ζωή είχε άλλα σχέδια για εμάς η απόσταση  των 925 χιλιομέτρων ήταν αρκετή για να μας τα ανατρέψει σχεδόν όλα!

Τα βαπτιστικά ρούχα επιλέχτηκαν, μαλλιά μακιγιάζ ρούχα για την μαμά και την νονά ετοιμάστηκαν αλλά έμεναν ακόμα μερικές βασικές λεπτομέρειες!

Για αρχή το προσκλητήριο!

Επειδή κλείσαμε σχεδόν τελευταία στιγμή την εκκλησία, δεν προλαβαίναμε να επιλέξουμε προσκλητήριο, να το τυπώσουμε και να τα στείλω εγώ από Κύπρο. Το πιθανότερο ήταν να γινόταν η βάφτιση και τα προσκλητήρια ακόμα να ταξίδευαν. Έτσι η αγαπημένη μου Τέσση για ακόμη μια φορά με συγκίνησε με την προσφορά της! Μας έφτιαξε το προσκλητήριο της μικρής σε λιγότερο από 24 ώρες και μου το έστειλε στο email μου για να μπορώ κι εγώ να το στείλω στους καλεσμένους μας! Ένα απλό για κάποιους προσκλητήριο αλλά στα δικά μου μάτια μοιάζει υπέροχο!

Επόμενη εκκρεμότητα ήταν ο φωτογράφος! Οι τιμές που μάθαινα μου φαινόντουσαν εξωφρενικές για αυτά που εγώ ζητούσα. Άγχος και στεναχώρια γιατί δεν μου πήγαινε καρδιά να έχω μόνο φωτογραφίες από κινητά! Τελικά, πάλι τελευταία στιγμή η λύση βρέθηκε! Η κουμπάρα, έχει μια αδερφή που έχει μια φίλη που έχει μια αδερφή που έχει φίλη! Ο γνωστός του γνωστού δηλαδή και η φωτογράφος μας βρέθηκε!

Μια γλυκύτητατη κοπέλα η Priscilla, η οποία με ένα υπέροχο χαμόγελο και αμέριστη υπομονή αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο την μοναδική αυτή στιγμή για την μικρή μας Κ!

Το μόνο πράγμα που δεν κανονίστηκε τελευταία στιγμή (άσχετα αν ετοιμάστηκαν τελευταία στιγμή, γιατί όλο και κάτι πήγαινε στραβά) ήταν οι μπομπονιέρες! Η πολύ πολύ αγαπημένη μου Ελευθερία (βρείτε την εδώ), η οικογενειακή μας ζαχαροπλάστης όπως της κάνω πλάκα, αλλά ουσιαστικά μια πραγματική μας φίλη ετοίμασε για εμάς τα πάντα! Τα μπισκότα (που όσα έμειναν τα έφαγα εντός 2 ημέρων!), τα κουφέτα, το κουτάκι, τις κορδέλες! Τα πάντα! Τα γέμισε αγάπη και μας τα παρέδωσε!

Έτσι λοιπόν, βρεθήκαμε όλοι εκείνη την Κυριακή στην Μονή Πεντέλης για να βαφτίσουμε την μικρή μας Κ.!

Λίγα άτομα και καλά! Άνθρωποι που έχουν αποδείξει έμπρακτα την αγάπη τους και όχι απλοί γνωστοί! Άνθρωποι που ήταν δίπλα μας στα δύσκολα μας ήρθαν να μοιραστούν και την χαρά μας! Κάποιες απουσίες δυνατές, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο ήταν εκεί!

Και η Κ. έγινε Κωνσταντίνα!

Και ίσως η πιο αντιπροσωπευτική φωτογραφία της οικογένειας μας, μας θυμίζει όλα όσα έχουμε καταφέρει!

Εμείς χαμογελαστοί, η Κ. μόνιμα να τρώει και η Δώρα να της γελάει και να είναι έτοιμη να την πειράξει!

Ακόμα ένα highlight της ημέρας, ήταν η παρουσία του αγαπημένου Μάνθου της Δώρας! Φίλοι από το σχολείο στην Αθήνα και ήταν κοντά μας! Και δεν χωρίστηκαν λεπτό! Κρατώντας τα χέρια, απολάμβαναν τις στιγμές και την επανένωση τους!

Και προς πείσμα όλων εγώ συνεχίζω να την αποκαλώ στα social media Κ.!