Εδώ πάλι βρέθηκα να ξαραχνιάζω το σπιτάκι μου! Ο δολοφόνος γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος! Θέλω τόσο καιρό να γράψω, αλλά έτσι είμαι εγώ! Πέφτω με τα μούτρα σε κάτι και μετά από λίγο καιρό χαλαρώνω. Και μετά ξανά προς την δόξα τραβά! Το blogging όμως είναι πάντα κάτι που όσο και αν αφήνω… Continue reading Back to basics
Η Κ. σήμερα γίνεται 1 έτους και αυτή την στιγμή που γράφω παίρνει το πρωινό της ύπνο. Η Δώρα χοροπηδάει στο καινούριο της τραμπολίνο. Ανάμεσα στις ετοιμασίες για το μίνι απογευματινό πάρτυ της Κ., στην δουλειά και την οργάνωση του σπιτιού βρήκα ευκαρία να γράψω λίγο. Διανύουμε ήδη την 6η ημέρα στην Κύπρο και εγώ δεν… Continue reading Κυπριακές Ημέρες
Η αντίστροφη μέτρηση, για να ανοίξει το νέο κεφάλαιο της ζωής μας, φτάνει στο τέλος! 4 ημέρες έμειναν ώστε να πάμε με τα κορίτσια στην Κύπρο και να ξεκινήσουμε συνεχίσουμε από εκεί που είχαμε αφήσει την ζωή μας. Αυτές οι ημέρες λοιπόν στο χωριό περνάνε αρκετά λίγο δύσκολα, μιας και όλα μας τα πράγματα – και… Continue reading Το πιο όμορφο λιμάνι του κόσμου
Αυτή την στιγμή που γράφω είμαι στο προσωρινά καινούριο μου γραφείο, η Δώρα βλέπει παιδικά ξαπλωμένη στον προσωρινά καινούριο της καναπέ, η Κ. κοιμάται στο προσωρινά καινούριο της δωμάτιο και όλα αυτά στο από πάντα αγαπημένο μου χωριό. Μια μισή νέα αρχή ξεκίνησε αυτές τις ημέρες για εμάς. Αφήσαμε πίσω την πολύβουη Αθήνα με σκοπό… Continue reading Μια μισή νέα αρχή
Δίπλα απο το σπίτι μας, στην διπλανή πολυκατοικία εξελίσσεται μια υπέροχη ιστορία αγάπης. Με μηνύματα στους τοίχους, πεταχτά φιλιά το μεσημέρι και σφικτές αγκαλιές τα βράδια. Λίγο παρακάτω μια ιστορία αγάπης πάλι. Που δεν εχω δει ποτε τους πρωταγωνιστές της αλλά εχω μετρήσει τα «σ´αγαπώ» τους. Αλλά ας πάρω τα πράγματα απο την αρχή και… Continue reading Φυσάει αγάπη σήμερα
Μια πολύ ιδιαίτερη βόλτα αποφασίσαμε να κάνουμε ένα από τα απογεύματα που ήμασταν στο χωριό για τις μίνι καλοκαιρινές μας διακοπές με τα κορίτσια! Η απόφαση πάρθηκε ένα πρωί στην παραλία! Πάμε στους χαχαράχτες! Οι κατά την Δωρικική Διάλεκτο χαχαράχτες, είναι το Φαράγγι του Λάρνακα ή πιο «επίσημα» για τους Μολαΐτες «Ποταμάκια«! Το ραντεβού δόθηκε… Continue reading Το Φαράγγι του Λάρνακα
Ώρα περίπου 23:00… Ασημένιο αυτοκίνητο έχει διακόψει την κυκλοφορία στην αριστερή λωρίδα της Σταδίου… Ένα χέρι βγαίνει από το παράθυρο με μια σακούλα… Καλεί κάποιον να έρθει κοντά του… Μια σκοτεινή φιγούρα σηκώνεται από τα σκεπάσματα και κρατάει ευλαβικά την σακούλα…
Πάει καιρός που έχω να γράψω και εδώ αλλά και για τις μικρές μου ανάσες (η πρώτη μου παρασπονδία ήδη!) Έχουν γίνει τόσα πολλά πράγματα στο διάστημα μου της απουσίας μου. Η ομορφιά τους όμως με συνεπήρε! Έτσι λοιπόν το τελευταίο ποστ του 2015 θα μου θυμίζει πάντα τις όμορφες στιγμές που θα κλείσει ο χρόνος!
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, στο σπίτι δεν είμασταν ποτέ αυτό που λέμε σούπερ φανατικοί με τα Χριστούγεννα! Ένα δέντρο το στολίζαμε, βάζαμε και κάποια διακοσμητικά εδώ εκεί αλλά όχι αυτός ο χαμός -ωραίος χαμός- που γίνεται πλέον. Αυτό είμαι σίγουρη ότι οφείλεται στο ότι καθώς οι γονείς μου είχαν κατάστημα με είδη σπιτιού, το… Continue reading Τα δικά μου Χριστούγεννα
Σήμερα είχαμε εθελοντική αιμοδοσία στην εταιρεία που δουλεύω. Πάντα φλέρταρα με την ιδέα, αλλά επειδή είμαι υπερβολικά πολύ φοβιτσιάρα πάντα το ανέβαλα. Μάλιστα, πριν κάτι χρόνια που το είχα πάρει απόφαση να δώσω αίμα για έναν δικό μου άνθρωπο, λιποθύμησα με το που κάθισα στην καρέκλα και είδα την βελόνα στο χέρι του διπλανού!… Continue reading Εθελοντική Αιμοδοσία. Τα κατάφερα!
